Մի անգամ գյուղում,որտեղ երաշտ էր,մարդիկ որոշեցին աղաչել Աստծուն փրկարար անձրևի մասին:Նշանակված օրը բոլորը դուրս եկան դիմավորելու անձրևին…Բայց ընդամենը մի տղա էր իր հետ վերցրել անձրևանոց:Սա էլ հենց Հավատն է:
Երբ դուք,խաղալով երեխայի հետ,թռցնում եք նրան վերև`նա ուրախ-ուրախ ծիծաղում է և նայում շուրջը,որովհետև գիտի,որ դուք նրան կբռնեք:Սա էլ հենց Վստահությունն է:
Ամեն երեկո մենք քնում ենք առանց երաշխիքի,որ կարթնանանք առավոտյան,բայց,այնուամենայնիվ,մենք նորից ու նորից լարում ենք զարթուցիչը:Սա էլ հենց Հույսն է:
Ամեն օր մենք կազմում ենք պլաններ`կապված ապագայի հետ,բայց գաղափար անգամ չունենք,թե ինչ կարող է կատարվել վաղը,մի քանի շաբաթից,երկու ժամից:Սա էլ հենց Վստահությունն է սեփական ուժերին:
Ամեն օր մենք տեսնում ենք,ինչպես են մարդիկ խափում,ատում,բաժանվում:Մենք հասկանում ենք,որ ինքներս էլ դրանից չենք փախչի,բայց,չնայած ամեն ինչին,մենք Սիրում ենք:
Комментариев нет:
Отправить комментарий