Մի անգամ մի բարի
մարդ հանդիպում է Աստծուն և հարցնում նրան.
-Տե'ր,ես ուզում եմ իմանալ ինչ է դրախտը և ինչ է դժոխքը:
Աստված տարավ նրան դեպի երկու դուռ,բացեց մեկը և ուղեկցեց այդ մարդուն դեպի սենյակը:Այդ սենյակում դրված էր կլոր սեղան,որի մեջտեղում կար մի մեծ կաթսա`լի ուտելիքով:Այդ սեղանի շուրջը նստած էին մարդիկ,որոնց դեմքից կարելի էր հասկանալ,որ նրանք շուտով կմահանան սովից:Նրանց բոլորի մոտ կային երկար գդալներ,որոնք կապված էին նրանց ձեռքերին:Նրանք կարող էին լցնել գդալները ուտելիքով,բայց չէին կարող ուտել,քանի որ շատ երկար էին գդալները:
Մարդը ցնցված էր նրանց դժբախտ վիճակը տեսնելով:
Աստված ասաց.
-Դու տեսար դժոխքը:
-Տե'ր,ես ուզում եմ իմանալ ինչ է դրախտը և ինչ է դժոխքը:
Աստված տարավ նրան դեպի երկու դուռ,բացեց մեկը և ուղեկցեց այդ մարդուն դեպի սենյակը:Այդ սենյակում դրված էր կլոր սեղան,որի մեջտեղում կար մի մեծ կաթսա`լի ուտելիքով:Այդ սեղանի շուրջը նստած էին մարդիկ,որոնց դեմքից կարելի էր հասկանալ,որ նրանք շուտով կմահանան սովից:Նրանց բոլորի մոտ կային երկար գդալներ,որոնք կապված էին նրանց ձեռքերին:Նրանք կարող էին լցնել գդալները ուտելիքով,բայց չէին կարող ուտել,քանի որ շատ երկար էին գդալները:
Մարդը ցնցված էր նրանց դժբախտ վիճակը տեսնելով:
Աստված ասաց.
-Դու տեսար դժոխքը:
Հետո Աստված տարավ
մարդուն դեպի մյուս դուռը:Պատկերը,որը տեսնում էր մարդը,նույնն էր,նույն սեղանը,նույն
ուտելիքով լի կաթսան,բայց այս անգամ մարդիկ երջանիկ զրուցում էիր իրար հետ և կարծես
գոհ էին իրենց վիճակից:
Մարդը ասաց.
-Ես չեմ հասկանում:
Մարդը ասաց.
-Ես չեմ հասկանում:
-Սա միանգամայն պարզ
է,-ասաց Աստված,-նրանք ուղղակի սովորել են կերակրել միմյանց:Դժոխքում գտնվողները մտածում
են միայն իրենց մասին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий